-
1 traktować
глаг.• врачевать• лечить• потчевать• разделывать• трактовать• угощать* * *1) (oddziaływać) подвергать действию2) traktować (odnosić się) обращаться, относиться3) traktować (oceniać) трактовать (расценивать)4) traktować (omawiać) трактовать (рассматривать)5) przest. traktować (częstować) устар. трактовать (угощать)interpretować трактовать (истолковывать)rozprawiać устар. трактовать (рассуждать)* * *traktowa|ć\traktowaćny несов. 1. kogo-co относиться к кому-чему; обращаться с кем-чем;\traktować kogoś, coś poważnie серьёзно относиться к кому-л., чему-л.; \traktować kogoś jak dziecko обращаться с кем-л. как с ребёнком; 2. (wypowiadać się na dany temat) трактовать (в сочинении, книге); 3. z/cm. потчевать, угощать+1. odnosić się 3.raczyć
* * *traktowany несов.traktować kogoś, coś poważnie — серьёзно относи́ться к кому́-л., чему́-л.
traktować kogoś jak dziecko — обраща́ться с ке́м-л. как с ребёнком
2) ( wypowiadać się na dany temat) трактова́ть (в сочинении, книге)3) уст. по́тчевать, угоща́тьSyn:odnosić się 1), raczyć 3)
См. также в других словарях:
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
